dag 2 Bremen/Celle

Het is 1 dag later, maar dat mag wel. De planning die ik de vorige keer had laten weten is een beetje gewijzigd. De Host is ’s ochtends om 7 uur al weggegaan van zijn huis om te werken. Ik ben maar om 7 uur opgestaan en ben om 8 uur weggegaan. Mijn plan was om in de ochtend naar de valentijn bunker te gaan. Dit heb ik dan ook gedaan. Eerst naar Bremen Hbf en vanuit daar naar Bremen Blumental (jaja, dat woord herkennen we ergens van).

Nadat ik op Blumental was aangekomen bleek het bijna een soort van oosterwij. Een beetje vervallen en best rustig. Nu pakte ik de bus naar de halte waar ik naar toe moest, stapte uit en keek op. Daar, boven de huizen uittorenend stond de mega bunker. Nadat ik er naar toe ben gelopen(met de hele bepakking) ben ik naar binnen gegaan. Wat is het toch een ongelooflijk bizarre ervaring. Het was zo immens en bedrukkend. De grote van het gebouw was ongelooflijk. Helaas foto’s maken van de binnenkant is wat lastig gebleken, daar ligt dus nog een zwak punt van mijn fotografie.

Nadat ik er rond heb gelopen en de expositie heb gezien heb ik de rit terug naar Bremen Hbf gemaakt en ben vanuit daar gelijk door gegaan naar Celle.

Het is pas toen ik op Bremen overstapte dat ik doorhad hoe groot de reistijden zijn in Duitsland. Ik kan makkelijk tussen de 2 à 3 uur in een trein van 200km/h zitten.

Ik heb mijn advies voor mijzelf ten harte genomen en ben in zijn geheel naar voren gelopen van de Intercity. Daar stond ik tussen allemaal mensen van Defensie. Welnu, toen ik de trein inkwam was de hele coupé niet gereserveerd, dus dat was heerlijk. Op Hannover Hbf moest ik overstappen op de regionale dubbeldekker. Deze zat helaas wel vol. Maar toen ik bedacht dat ik het beste niet naar links (boven of beneden zitplaatsen) maar naar rechts (3 van die klapstoelen) moest zitten, ging dat wel goed. Mensen die nergens meer konden zitten, kwamen gezellig bij mij staan.

Nu ga ik een deel aan ‘der Polizei’ besteden:

Er was eens een ‘Polizei’ agent. Deze moest heel saai in een overvolle regionale dubbeldekker meereizen voor werk. Wanneer er alleen maar mensen naar je toekomen met vragen die hij niet kan beantwoorden, want hij werkt niet voor de spoorwegen, dan gaat de zin om te werken wel heel snel over. De trein waar hij in moet is daarnaast ook nog best druk en rumoerig. Hij moet staan tussen alle bezwete mensen. Wat doe je dan als agent? De oortjes in en muziek luisteren. Wanneer na een paar haltes de trein wat leger is geworden, gaat hij naast die leuke Hollandse jongen met die tassen zitten. Wat leuk!

Terwijl ik dat allemaal zat gade te slaan, wat moet je anders in een overvolle trein, verbaasde ik mij over de hoeveelheid mensen die grote koffers of tassen hadden. Het kan zijn dat mij dat in Nederland niet is opgevallen, daarnaast kan het ook zijn dat iedereen terug naar huis gaat voor het weekend.

Maar we waren bij ‘der Polizei’:

Hij ging naast mij zitten en pakte zijn telefoon erbij. De app die hij toen opende, baarde mij zorgen: Candy Crush!!!! Dus dat doet een agent terwijl hij aan het werk is. Hij concentreerde zich goed op het spel, hij was er ook redelijk goed is. Dat gaf mij de gelegenheid om hem is te bekijken. Zijn pistool, of hoe dat ding dan ook precies heet, stak een beetje uit. Dat zal wel redelijk onprettig lopen zijn, bedacht ik mijzelf. Verder was er ook nog pepperspray aan zijn riem. Ik denk dat hij deze niet zo vaak heeft gebruikt, gezien er een laag stof op zit. Nu vraag je je af, hoe ik dat zo overduidelijk zie? Het is een felgroen flesjes. Het enige wat ik wel mist aan de riem, waren de handboeien. Maar misschien zaten die op een andere plek.

Oke, nu is het wel genoeg met der Polizei, hij was namelijk niet eens leuk.

Ik kwam in Celle aan op het station en vond eigenlijk gelijk al de bus. Ik stapte in het midden in, omdat in Bremen je daar een kaartje moest kopen. Het kon daar niet bij de Chauffeur. Toen ik instapte en mijn tassen neerzette begon de chauffeuse heftig te roepen en zwaaien. Blijkbaar moest ik mijn kaartje kopen bij dat saggerijnig wijf. Afijn, dat doen we dan maar. Ik kwam bij het heel goedkope hotel aan, wat echt super was. Ik ben daarna gaan kijken of ik nog Bergen-Belsen kon. Het was namelijk al 4 uur. Ik kon nog met de bus naar Weser en dan van Weser met de regionale bus naar Bergen-Belsen. Ik stapte in de bus en wie zat daar achter het stuur? Je raad het al, ons altijd ‘vrolijke’ chauffeuse van de heenreis. Terwijl ik mijn kaartje wilde kopen, vroeg ze mij waar ik naar toe wilde. Tsja het eindstation is wel fijn, maar probeer dat maar is in het duits er uit te gooien. Na wat gemopper lukte het mij om een kaartje te kopen en ging zitten. Ik had nog even gekeken en mijn overstap duurde 7 minuten.

Ik kwam aan in Weser met een vertraging van 10 minuten. Nu raad je het al. De bus was al weg. Gelukkig is het zo een bus die maar 1x in de 2 uur gaat. Dat ging ik natuurlijk niet redden omdat het terrein van Bergen-Belsen om 18:00 dicht ging. Daarnaartoe lopen ging ook niet, gezien dat een uur zou duren. Ik keek even snel online, en heb gelijk maar de bus terug naar Celle genomen. 1 opstakel, ik moest de ‘vrolijke’ chauffeuse nog even uitleggen waarom ik gelijk terug ging uit het gehucht. Dat is niet gelukt, maar ze heeft geaccepteerd dat ik maar een kaartje terug kocht.

Na nog even checken toen ik terug was in het hotel en Wifi had, reden er helaas ook geen bussen in het weekend. Helaas, de volgende keer beter dan maar.

Mijn plan om naar Flensburg te gaan heb ik laten vallen, omdat er geen zak te doen was, helaas.

Tsja, wat nu?